Devaluatie Nederlandse gulden
1 november 1949 – In navolging van vele Europese landen besloot ook Minister Piet Lieftinck tot een devaluatie van de Nederlandse gulden van ruim 30 procent ten opzichte van de dollar.
In bezet gebied was de gulden tijdens de Tweede Wereldoorlog een aanhangsel van de Duitse Rijksmark. In die periode was er het zogenoemde gebonden internationale betalingsverkeer met vastgelegde wisselkoersen.
In 1943 kwamen de Belgische en Nederlandse regeringen overeen om de onderlinge wisselkoers van voor de oorlog te herstellen. In 1940 had de Belgische frank een devaluatie gehad, wat inhield dat dit ook voor de Nederlandse gulden zou moeten gelden.
In Bretton Woods besloot men in 1944 tot een stelsel van vaste wisselkoersen die alleen zouden mogen worden gewijzigd bij fundamentele onevenwichtigheden. Engeland besloot in september 1949 tot een devaluatie van het pond van 30 procent.
Naast het merendeel van de Europese landen, volgde ook Nederland vrijwel onmiddellijk met een devaluatie van ruim 30 procent ten opzichte van de dollar.
