Vietnamoorlog

1 november 1955 – Nadat de Fransen de slag bij Dien Bien Phu hadden verloren, leek er een einde te komen aan de oorlog in Vietnam. Er werd in Genève een akkoord gesloten, waarna een onmiddellijke wapenstilstand tussen Frankrijk en de Vietminh werd gesloten. Het was echter de voorbode van de Vietnamoorlog.

Bij de akkoorden van Genève werd besloten dat Vietnam tijdelijk in twee delen werd opgesplitst. Daarnaast dienden er in juli 1956 verkiezingen plaats te vinden, waarna beide delen weer herenigd zouden gaan worden. De Verenigde Staten, maar ook de Zuid-Vietnamese regering, tekenden deze akkoorden niet.

Franse en Zuid-Vietnamese soldaten verlieten Noord-Vietnam en de Vietminh moest grote delen in het zuiden van het land verlaten. Het communistische Noord-Vietnam wilde zo snel mogelijk herenigd worden met Zuid-Vietnam, terwijl de Verenigde Staten dit wilde voorkomen. De Verenigde Staten steunde de Zuid-Vietnamese leider Ngo Dinh Diem. Omdat de VS verwachte dat Ho Chi Minh, de leider van de Vietminh, de verkiezingen zou winnen, hielden ze deze tegen.

Er ontstond vervolgens een oorlog in Zuid-Vietnam, tussen Noord-Vietnam en Zuid-Vietnam. Zuid-Vietnam in de Vietnamoorlog gesteund door onder andere de Verenigde Staten, Zuid-Korea en Australië.

De Zuid-Vietnamese bevolking keerde zich ondertussen langzaam tegen hun leider Ngo Dinh Diem, die als minister had gediend onder het bestuur van de Fransen. Hij trok alle macht naar zich toe, benoemde familie en vrienden op belangrijke posities en er was veel corruptie in het land. Hierdoor kreeg de Vietcong, het vroegere Vietminh, steeds meer steun onder  de arme bevolking in Zuid-Vietnam.

Na bloedige rellen op 8 mei 1963 in Hue en de daaropvolgende rellen in het gehele land, besloot de Verenigde Staten dat Diem moest verdwijnen. Ngo Dinh Diem sloeg op de vlucht, maar werd op weg naar het vliegveld vermoord.

Ondertussen had de Vietcong grote winsten geboekt en kreeg de Amerikaanse president Johnson toestemming om militaire steun te geven aan Zuid-Vietnam, mits Noord-Vietnam richting de Amerikanen hiertoe aanleiding gaf.

Het Tonkin Incident was de aanleiding voor de VS om in te stemmen met een gewapende inmenging in de Vietnamoorlog. Er werden steeds meer Amerikaanse soldaten naar Vietnam gestuurd en uiteindelijk bevonden er zich meer dan 500.000 Amerikaanse soldaten in Vietnam. Alle mogelijke middelen, zoals bombardementen, napalm, maar ook chemische middelen werden ingezet, maar het lukte de Verenigde Staten echter niet om de Vietnamoorlog in hun voordeel te beslissen.

Daarnaast bleef het optreden van de Amerikaanse soldaten in Vietnam niet onbesproken. Ze richtten bijvoorbeeld een bloedbad aan in My Lai, waarbij 500 ongewapende Vietnamese burgers om het leven kwamen.

Ook buurlanden Cambodja en Laos werden betrokken bij de Vietnamoorlog. Zuid-Vietnam, gesteund door Amerikaanse soldaten, viel Cambodja binnen op 27 april 1970. Cambodja werd veelvuldig gebombardeerd en de strijd kostte aan meer dan 600.000 burgers in Cambodja het leven.

De roep om terugtrekking werd steeds groter. Er vonden wereldwijd vele protesten tegen de Vietnamoorlog plaats en president Nixon besloot tot een geleidelijke terugtrekking van de Amerikaanse soldaten.

Het akkoord van Parijs werd ondertekend. Dit akkoord werd echter niet door De Zuid-Vietnamese president Nguyen Van Thieu ondertekend. Na het akkoord trok de Verenigde Staten de soldaten terug en kreeg Noord-Vietnam de kans om Zuid-Vietnam te veroveren. Na de Val van Saigon op 30 april 1975 werden Noord- en Zuid-Vietnam weer herenigd. Daarmee kwam er een einde aan de Vietnamoorlog.

De Vietnamoorlog kostte aan ruim 58.000 Amerikaanse soldaten en aan meer 3 miljoen Vietnamezen het leven. Ook waren er vele Vietnamezen gewond geraakt door de chemische middelen, welke ook op latere generaties effect hadden.